Marzenie o zachowaniu wiecznej młodości oraz pięknego wyglądu towarzyszy człowiekowi od czasów starożytnych. Wielu naukowców, lekarzy czy filozofów prześcigało się w poszukiwaniu kolejnych recept na niekończącą się młodość.
Upływu czasu oraz nieubłaganych praw natury nie da się jednak łatwo oszukać. Rozwój cywilizacyjny naraża dziś człowieka na wiele czynników przyspieszających starzenie. Współczesna nauka oraz przemysł kosmetyczny dają jednak człowiekowi możliwość opóźnienia procesu starzenia i zmniejszania jego objawów. Pozwalają na to liczne preparaty przeciwzmarszczkowe czy przeciwstarzeniowe o zróżnicowanym składzie i mechanizmie działania.
Lista substancji aktywnych o działaniu przeciwstarzeniowym stosowanych w kosmetykach jest bardzo długa. Dodatkowo, dzięki rozwojowi nauki oraz wiedzy o biologii skóry, systematycznie się powiększa. Do najpopularniejszych należą: związki o charakterze przeciwutleniającym (koenzym Q10, witamina C, witamina E, polifenole oraz ekstrakty roślinne w nie bogate i inne),substancje stymulujące odnowę składników strukturalnych skóry – głównie kolagenu i elastyny (pochodne retinolu, proteiny, węglowodany i inne),niskocząsteczkowe peptydy, selektywnie regulujące procesy fizjologiczne komórek skóry,nieśmiertelny kwas hialuronowy, „wypychający” zmarszczki.
Wśród tych licznych aktywnych substancji przeciwstarzeniowych, wiele wywołuje zbliżone do siebie działanie (zwalczanie wolnych rodników, stymulowanie syntezy kolagenu i elastyny).
Ostatnio opracowano nowatorski surowiec, który poprzez oddziaływanie na telomery fibroblastów hamuje starzenie komórkowe, przedłuża aktywne życie fibroblastów i przywraca im aktywność typową dla komórek o około 10 lat młodszych.
Senescencja komórkowa
Zjawisko senescencji komórkowej jest głównym procesem ubytku fibroblastów w skórze i jest ona bardzo blisko związana ze starzeniem się. Podczas swego życia, fibroblasty podlegają stopniowo zwalniającemu cyklowi podziału komórek, mitoz, po czym, po osiągnięciu już określonej liczby podziałów, wkraczają w stan senescencji komórkowej, a następnie umierają.
Senescencja, jest takim stanem stagnacji, w życiu komórki, mogącym trwać różnie długo, bezpośrednio przed śmiercią komórki, po wyczerpaniu wszystkich możliwych mitoz. Stwierdzono, że liczba jeszcze możliwych podziałów fibroblastów zależy od wieku osobnika. Młode fibroblasty, zanim osiągną stan senescencji, mogą dzielić się średnio ok. 50 razy, podczas gdy od wieku ok. 30 lat, liczba podziałów zmniejsza się z każdą dekadą o około 10%.
Wraz z upływem czasu od kolejnej mitozy, komórki cechuje pogorszenie zdolności metabolicznych jako wynik zniszczeń rodnikami hydroksylowymi, powstającymi w ilościach proporcjonalnych do nasilenia metabolizmu w mitochondriach komórkowych, oraz zdolności replikacyjnych wynikających ze skracania się telomeru, z każdą odbytą mitozą. Skutkuje to redukcją liczby podziałów. Zjawisko zupełnej utraty zdolności replikacyjnych znane jest jako senescencja replikacyjna lub senescencja komórkowa.
Dojrzałe komórki, znajdujące się w stanie senescencji, podlegają istotnym negatywnym zmianom metabolicznym i morfologicznym, włączając w nie również zmiany w syntezie składników matrycy międzykomórkowej (zmniejszenie syntezy kolagenu i elastyny), wzrost syntezy proteaz (zwłaszcza metaloproteinaz, katalizujących rozkład kolagenu, elastyny i glikozoaminoglikanów) oraz wzrost wydzielania pro-zapalnych cytokin zatruwając sąsiednie komórki nie będące jeszcze w stadium senescencji. Wszystkie te zmiany wykazują wyraźny, negatywny wpływ na skórę, powodując jej starzenie się.
Sugeruje się, że istnieje zegar komórkowy, określający moment kiedy następuje zatrzymanie replikacji komórkowej związany ze skróceniem się telomeru do zera. Rozpoczyna się wtedy senescencja, czyli ostatni cykl życiowy przed śmiercią komórki, czyli przed apoptozą. Marker ten zlokalizowany jest w telomerach – fragmentach DNA znajdujących się na końcach chromosomów. Za każdym razem, gdy komórka się dzieli, jej telomery ulegają skróceniu o konkretny fragment, przez co zmniejsza się ilość, o jeden, kolejnych podziałów. Senescencja replikacyjna następuje wtedy, gdy telomer jest już za krótki by umożliwić kolejną, odnawiającą metabolizm, mitozę.
Dojrzałe komórki, przy każdej mitozie, skracają swoje telomery z każdym podziałem mitotycznym – wyjątek stanowią tu jedynie komórki macierzyste, u których długość telomerów pozostaje bez zmian, co pozwala im na osiągnięcie nieograniczonej zdolności do proliferacji. Fenomen ten jest skutkiem aktywności rybonukleoproteinowego kompleksu zwanego telomerazą, którego ekspresja ograniczona jest jedynie do komórek pierwotnych. Gdy telomeraza jest aktywna, to przy każdym podziale mitotycznym dobudowuje fragment telomeru, który wcześniej uległ „odcięciu” podczas prawidłowo przebiegającej mitozy. Dlatego też większość dojrzałych już komórek, m.in. fibroblasty, nie wykazuje ekspresji – atywności – telomerazy, gdyż nie są komórkami macierzystymi.
Wyciąg z tarczycy bajkalskiej
Postanowiono skupić się na zapobieganiu senescencji komórkowej poprzez stymulowanie ekspresji telomerazy w fibroblastach. W tym celu opracowany został specjalny model komórkowy, za pomocą którego możliwy był pomiar ekspresji telomerazy w komórkach, wynikający z działania zadanej substancji aktywnej. Spośród 42 ekstraktów roślinnych, znanych od dawna ze swych właściwości przeciw-starzeniowych, które zostały przebadane pod kątem ich ewentualnego wpływu na zwiększanie ekspresji telomerazy, tylko jeden z nich był w stanie aktywować promotor telomerazy oraz zwiększać ekspresję telomerazy w ludzkich fibroblastach in vitro. Ekstraktem tym okazał się wyciąg z tarczycy bajkalskiej (Scutellaria baicalensis), a ściślej jej frakcja flawonoidowa – standaryzowana na charakterystyczny dla tej rośliny flawonoid – bajkalina.
Badania in vitro przeprowadzone na ludzkich fibroblastach potwierdzają korzystny jej wpływ na odnowę telomerów wskutek zwiększonej ekspresji telomerazy.
Od momentu, gdy fibroblasty próbki kontrolnej przestały się dzielić i wkroczyły w stan senescencji komórkowej (nastąpiło to po ok. 50 podziale), fibroblasty poddane działaniu baikaliny były w stanie przeprowadzić dodatkowe 5 cykli podziałów komórek.
Badanie wykazało, że baikalina posiada zdolność do opóźniania momentu wkroczenia ludzkich fibroblastów w stan senescencji, jednak nie na drodze spowolnienia ich podziałów i „uśpienia” aktywności, ale poprzez zwiększenie liczby podziałów o 10%, zakładając, że całkowita liczba podziałów fibroblastów wynosi 50. Jeśli odniesiemy ten wynik to ludzkiej skóry oraz weźmiemy pod uwagę fakt, że począwszy od wieku 30 lat liczba podziałów komórek skóry spada z każdą dekadą o 10%, możemy stwierdzić, że baikalina opóźnia starzenie komórkowe i przywraca aktywność fibroblastów do stanu porównywalnego ze skórą młodszą o około dziesięć lat.
Korzystne działanie baikaliny zostało dodatkowo potwierdzone w teście in vivo, przeprowadzonym na grupie dwudziestu kobiet w wieku 35-45 lat. Dwumiesięczne stosowanie kremu zawierającego baikalinę, skutkowało znacznym zwiększeniem elastyczności i jędrności skóry – stwierdzono wzrost obu parametrów średnio o ok. 12,5% względem placebo. Odnotowano również zapoczątkowaną restrukturyzację mikrorzeźby skóry oraz zmniejszenie dezorganizacji linii na powierzchni skóry (zmniejszenie anizotropii o 13%).
Krem nr 1 z Bajkaliną dostępny na stronie http://www.red-ox.pl
Zachowanie młodego wyglądu oznacza ochronę zdrowego i świeżego oblicza tak, aby skóra i jej komórki, mimo upływu wieku, nadal pozostawały aktywne. Fibroblasty są komórkami skóry niezbędnymi do utrzymywania elastyczności oraz zdolności regeneracyjnych skóry, zwłaszcza po działaniu agresywnych czynników zewnętrznych. Tym niemniej, wraz ze starzeniem skóry, dojrzałe fibroblasty mają tendencję do przeważania nad fibroblastami młodymi, przez co skóra traci pewne określone właściwości funkcjonalne, typowe dla skóry młodej.
Niezbędnym zatem staje się nie tylko przeciwdziałanie agresji czynników zewnętrznych (np. wolnym rodnikom lub promieniom UV) czy też odnawianie uszkodzonych składników strukturalnych skóry, ale również zapewnienie odpowiedniej funkcjonalności i żywotności komórek. Baikalina, dzięki potwierdzonej zdolności do zwiększania ekspresji telomerazy i wynikającego z tego wpływu na telomery – naturalne „zegary komórkowe”, przedłuża aktywne życie fibroblastów o ok. 10% i opóźnia proces ich starzenia, zachowując młodość komórek skóry oraz odmładzając je, nawet do stanu typowego dla komórek o dekadę młodszych.
Ten tradycyjny surowiec zielarzy europejskich jak również szeroko stosowany w tradycyjnej medycynie chińskiej i medycynach dalekiego wschodu, może być z powodzeniem wykorzystywany w różnego rodzaju recepturach o działaniu przeciwstarzeniowym czy odmładzającym, przynosząc szereg zauważalnych korzyści, takich poprawa jak kondycji i wyglądu skóry jak również całego ustroju.
Należy się również spodziewać, że poprzez wprowadzenie go do ustroju drogą przezskórną – transdermalną, doustną, bądź dożylnie w znaczącym stopniu, może przyczynić się do analogicznych zmian w pozostałych komórkach ustroju przedłużając telomer o około 10% powodując cofanie się zmian wynikających ze starzenia się ustroju, o około dekadę po każdej skutecznej terapii.
Właśnie baikalina jest jedynym czynnym składnikiem kremu nr 1 Akademii Długowieczności do skóry suchej i cienkiej, kremu nr 2 do skóry normalnej i tłustej jak również doustnych kapsułek z 50 mg baikaliny, rewitalizacyjnych preparatów Akademii Długowieczności
Produkty zawierające bajkalinę dostępne są na stronie: http://www.red-ox.pl
Na podstawie strony: http://biotechnologia.pl/biotechnologia-portal/info/kosmetologia/34_artykuly/422,_wygladac_o_10_lat_modziej__vitasource.html
Opracował lekarz Jan Pokrywka wrzesień 2012
opublikowano za: http://longevitas.pl/
Comments